Dag 14, Zondag 1 februari van Leucate naar Perpignan en Boubou
Ik ben het ziek zijn zat! Met geen mogelijkheid kan ik nog langer in deze ‘niet beweeg stand’ blijven hangen. Niet alleen omdat ik er genoeg van heb, vooral ook omdat praktische zaken dat niet langer toelaten. Het water hier op de camperplaats is afgesloten en dat geeft zo zijn beperkingen. Deze camper parking in Leucate zo direct aan het water is ondanks dat wel een van mijn favorieten! Maar het is tijd om te gaan. Eerst nog even de omgeving van Leucate bekijken, want daar was ik door de griep nog niet eerder toegekomen. Het lijkt me een erg leuk plaatsje in de zomer. Nu, is het wat uitgestorven en is er dan ook niets open op de zondag.
De route naar Perpignan loopt prachtig langs het water. Ik veroorzaak geregeld een file achter me, omdat ik zo traag rij. Dat komt mede omdat ik zo aan het genieten ben. Dat niet alleen, er staat ook nog steeds een mega harde wind. Al mag je 90 km/u, ik hou het daarom toch maar liever bij max 70. Perpignan Centre is best mooi. Helaas beland ik al snel in een wijk waar ik voor geen goud m’n camper wil parkeren. Het doet een beetje onguur aan. Niet echt gezellig en dus rij ik weer snel door naar mijn volgende stop: Boubou.
JIHAAAA! Ik ben in Spanje! Na een prachtige route door de bergen ben ik aangekomen bij de grens. Weer een nieuwe mijlpaal want, met mijn oude campertje "Bluebird", heb ik toch maar mooi Spanje bereikt! Na een korte pitstop in Figuerras, direct door naar Olot. Dit is een rijk en bijzonder mooi stadje. k kom hier speciaal heen voor de community in de “Peace Garden Lunta. ”It’s a hell to get there", maar als je er bent, dan heb je ook wat: een prachtige “Flowplek". Een van de doelen van deze reis is namelijk, om tijdens de route naar het zuiden, plekken te ontdekken waar mooie mensen samen kunnen komen, die met respect voor elkaar en met de natuur leven. Peace Garden Lunta is zo'n plek. Ik wordt er erg gastvrij ontvangen en val met m'n neus in het avondeten, wat direct erg gezellig is. Momenteel is er een bond gezelschap van Spanjaarden, Mexicanen, Fransen, Belgen en ook een aantal Nederlanders. Het is fijn om ook weer eens in mijn eigen Nederlands te kletsen.
Dag 16, Dinsdag 3 februari @ Peace Garden Lunta
De vrijheid en verbondenheid met de aarde maakt dit een bijzondere plaats. Ik hoef maar naar de dieren en de kinderen te kijken, om te weten dat het goed is. Hoe de dieren en kinderen zich gedragen vind ik altijd zeer veelzeggend. Zo te zien zijn ze hier compleet relaxed en zichzelf. Dat is ook niet zo gek op deze plek in de natuur en met mensen die zich zo verbonden hebben met moeder aarde en alles wat daar mee te maken heeft.
Er is hier heel veel te doen. Niet alleen om het bos en land te onderhouden maar ook gewoon om in de eerste levensbehoeften te voorzien. De Peace Garden ligt in een diep dal. Het gebied is aan alle kanten omringd door bergen. Hoe mooi deze vallei ook is, het is niet echt mijn ding. De horizon is niet zichtbaar en misschien voel ik me als meisje van het 'platteland' zo tussen de bergen ook wel wat opgesloten. De kans bestaat dat, wanneer je nog niet in een dal zit, je hier wel in een diep dal terecht kunt komen....
Dag 17, Woensdag 4 februari @ Peace Garden Lunta
Mijn darmen zijn duidelijk niet geschikt om het water uit de bron hier te drinken. Ik ben dus weer ziek en heb vreselijke diarree! Pfffft, ik ben nog steeds aan het bijkomen van de heftige griep van vorige week, dus voel ik me slap en naar. Na een halve dag in bed strompel ik de berg op en probeer ik nog een klein beetje aan het community leven deel te nemen, wat maar half lukt. Het is ook veel te koud, dus duik ik snel mijn bed maar weer in. Volgens de Maya tradities moet je eerst een beetje dood gaan voordat je weer opnieuw geboren kunt worden. Ik hou me daar dan maar aan vast...
Gelukkig ben ik weer wat opgeknapt. Er is hier veel aandacht en respect voor het eten, wat ik fantastisch vind en op nog maar weinig plaatsen in community's zo heb beleefd. Zowel in en om de keuken, als ook de manieren waarop er gegeten wordt is met een bijzonder bewust en fijn gevoel. Als signaal voor dat het eten klaar is wordt er op de hoorn geblazen, die door de hele vallei hoorbaar is. Op een grote tafel in de keuken staat dan het eten klaar en iedereen verzamelt zich er omheen. Hand in hand wordt er dan gechant en bedankt voor het eten. Daarna loop je in een soort van lopend buffet opstelling, langs de borden met bestek en langs het eten. Na het eten wast iedereen zijn eigen gebruikte bestek en borden af. Zo simpel kan het dus zijn...
Dag 19, Vrijdag 6 februari @ Peace Garden Lunta
Met Katy, een van de oudere community bewoonsters, vandaag naar Olot om inkopen te doen. Terug in de community met de kinderen en de dieren gespeeld enz.. Ook weer veel van de Maya gewoonten geleerd. wat iets is waar ze hier erg mee bezig zijn. De Maya kalender en verschillende persoonlijkheden, de ideeën enz. Het is allemaal ontzettend interessant! Het geklets is ook erg gezellig. Het nadeel van het leven in de drukte van een community is echter dat ik totaal niet aan het schrijven toe kom. Er is ook zoveel te doen. Van hout sprokkelen; tot water halen; de beesten verzorgen; eten inkopen; koken; en van de kinderen vermaken tot aan het kippenhok verbouwen... Het is allemaal leuk om te doen, maar uiteindelijk heb ik ook nog een boek te schrijven. Daarnaast is het ook echt nog veel te koud hier en juist om dat te ontlopen ben ik uit Amsterdam vertrokken. Hoge tijd dus om weer mijn eigen weg te gaan en verder richting het zuiden te trekken.
Afscheid van de Peace Garden genomen en op weg naar Barcelona! Dit is altijd al een favoriete stad van me en ook nu vind ik het weer geweldig! Het nieuwe, hippe, moderne en creatieve, gecombineerd met het oude historische is zo leuk. Dat alles samen met de zon, zee en het strand in de buurt, is helemaal een fantastische combinatie! De geplande camperplaats in de stad is vol, dus zoek ik een parkeerplek in de stad. Na een heerlijke avond heb ik geen zin meer om te rijden. Dus, doe ik de gordijntjes dicht van Bleubird en slaap ik midden in Barcalona.
Ik voel me herboren en ben letterlijk en figuurlijk uit een diep dal!
Like, like, like! :-)
BeantwoordenVerwijderen